کونیکا (Konica) تولیدکننده‌ی بزرگ ژاپنی صنعت تصویربرداری بود که علاوه بر محصولات اصلی همجون دوربین، فیلم دوربین، لوازم جانبی عکاسی و تجهیزات پردازش تصویر، در تولید تجهیزات مدیریت اسناد همچون دستگاه‌های فتوکپی، فاکس و پرینتر نیز سابقه‌ی درخشانی داشت. این برند با سابقه‌ای نزدیک به ۱/۵ قرن در صنعت تصویربرداری و اپتیک، در سال ۲۰۰۳ با یکی دیگر از فعالان بزرگ ژاپنی صنعت به‌نام مینولتا (Minolta) ادغام شد و شرکت جدید، امروز به‌نام کونیکا مینولتا (Konica Minolta) شناخته می‌شود. در مطلب حاضر، تنها تاریخچه‌ی شرکت کونیکا را بررسی می‌کنیم و اشاره‌ای هم به سال‌های اخیر و فعالیت تحت برند کونیکا مینولتا خواهیم داشت.
ساختمان مرکزی کونیکا مینولتا اکنون در منطقه‌ی مارونوچی توکیو قرار دارد. این شرکت، فعالیت‌های هسته‌ای دو برند تشکیل‌دهنده را حفظ کرده است و اکنون در حوزه‌های متنوع دنیای فناوری نیز حضور دارد. البته فعالیت اصلی کونیکا مینولتا در دسته‌ی تجاری تجهیزات تصویربرداری و مدیریت اسناد است که شامل دستگاه‌های کپی و پرینت و موارد مشابه می‌شود. از محصولات دیگر می‌توان به تجهیزات اپتیکی مانند لنز و فیلم LCD و تجهیزات تصویربرداری پزشکی و گرافیکی اشاره کرد. کسب‌وکار شرکت در حوزه‌ی دوربین، که میراث هر دو شرکت کونیکا و مینولتا بود، در سال ۲۰۰۶ به سونی فروخته شد.

تاریخچه تأسیس

تاریخچه فعالیت کونیکا به سال ۱۸۷۳ و دهه‌ی اول انقلاب صنعتی ژاپن باز می‌گردد. در آن سال، روکوسابورو سوگیورا به مدیران شرکت محل فعالیتی خود، کونیشیا پیشنهاد داد تا وارد کسب‌وکار فروش دوربین و مواد مخصوص عکس‌برداری شوند. این محصولات در قرن ۱۹ بیشتر از اروپا و ایالات متحده به ژاپن وارد می‌شدند. کسب‌وکار خانوادگی سوگیورا، تجارت برنج بود، اما او به فناوری نوظهور عکاسی علاقه‌ی شدیدی پیدا کرد. درنهایت مدیران کونیشیا به او اجازه دادند تا تحت برند این شرکت، وارات و فروش دوربین را شروع کند. این اتفاق، هفت سال پیش از راه‌اندازی کداک، برند قدیمی عکاسی در آمریکا، رخ داد.

سوگیورا در سال ۱۸۷۶ نامش را به راکومون سوگیورای ششم تغییر داد تا به‌نوعی میراث پدرش را حفظ کند. او کسب‌وکارش را به نیهونباشی توکیو انتقال داده و نام آن را کونیشی هونتن (Konishi Honten) گذاشت. در سال ۱۸۸۰ شرکتی به‌نام راکوشا به‌عنوان زیرمجموعه‌ی تولیدی دوربین برای کاربردهای تجاری در همکاری با کونیشی شروع به کار کرد. تا سال ۱۸۸۲، سه کارخانه‌ی تولید مواد لیتوگرافی و تجهیزات مرتبط، توسط کونیشی راه‌اندازی شد. آن‌ها به‌مرور تولید جعبه‌ی دوربین و کاغذهای مخصوص را نیز شروع کردند. برنامه‌ی تولید کارخانه‌ها تا سال ۱۸۹۰ از تولید به‌ازای سفارش به تولید انبوه و چهار سال بعد، مجموعه‌ای متنوع از دوربین‌ها در شرکت تولید می‌شدند.
کارخانه‌ی جدید راکوشا در سال ۱۹۰۲ در منطقه‌ای به‌نام شینجوکو توکیو راه‌اندازی شد که تولید کاغذ عکاسی و صفحات خشک چاپ عکس را انجام می‌داد. یک سال بعد، محصول تاریخی شرکت یعنی دوربین جعبه‌ای Cherry به بازار عرضه شد. این دوربین، اولین دوربین با برند کاملا ژاپنی بود. کونیشی در سال ۱۹۰۳ نیز برند دیگری به‌نام سوکورا (یا شکوفه گیلاس) را به‌نام خود ثبت کرد که برای تولید اولین کاغذ عکاسی تولید داخل ژاپن استفاده می‌شد.

در سال‌های ابتدایی تا میانی دهه‌ی ۱۹۱۰، برند ساکورا در بسیاری از دوربین‌های تولید شرکت کونیشی دیده می‌شد. ازمیان مهم‌ترین محصولات می‌توان به دوربین جعبه‌ای Sakura Honor Prtable و اولین دوربین ژاپنی فرمت بزرگ SLR ژاپن به‌نام Sakura Reflex Prano اشاره کرد. کونیشی در سال ۱۹۰۹ سه دوربین جدید به‌نام‌های Pearl و Lily و Idea به بازار عرضه کرد که به‌خاطر کیفیت بالای تولید، محبوبیت و اعتبار بالایی کسب کردند.
جنگ جهانی اول که در سال ۱۹۱۴ شروع شد، تأثیر قابل‌توجهی روی اقتصاد ژاپن داشت. بسیاری از شرکت‌های فعال در صنعت این کشور مجبور شدند تا وابستگی به محصولات خارجی را کاهش دهند. به‌عنوان مثال، واردات کاغذهای مناسب عکاسی و مواد اولیه‌ی آن‌ها از آلمان غیرممکن شده بود و کونیشی برای تولید کاغذ نیاز به مواد اولیه‌ داخلی داشت. آن‌ها در همکاری با شرکت Mitsubishi Paper، موفق به تولید کاعذ اولیه‌ی مناسب عکاسی شدند. تا زمان پایان جنگ در سال ۱۹۱۹، تولید صنعتی ژاپن نسبت به سال ۱۹۱۴، چهار برابر شده بود. همین سرعت بالا در رشد صنعتی، موجب اشتغال دوبرابری نیروی انسانی در صنعت نیز شد.

رخداد مهم برای کونیشی در میانه‌ی جنگ جهانی اول، شروع صادرات دوربین بود. شرکت در سال ۱۹۱۶ اعلام کرد که دوربین برند Lily Number 2 خود را به بریتانیا صادر خواهد کرد. صادرات دوربین به بریتانیا، ارزش زیادی برای شرکت ژاپنی داشت، چون بریتانیا به‌عنوان مهد عکاسی در جهان شناخته می‌شد. پس از شروع صادرات، طراحی و تولید محصولات جدید در کونیشی نیز شدت گرفت تا ۱۰ سال بعد، مدل‌های جدید دوربین و کاغذ عکاسی و تجهیزات مشابه در کونیشی تولید شد.
شرکت کونیشی هونتن در سال ۱۹۲۱ به کونیشیروکو (Konishiroku) تغییر نام داد و به‌صورت شرکت با مسئولیت محدود اداره شد. رخداد مهم تاریخی در دهه‌ی ۱۹۲۰، زمین‌لرزه‌ی کانتو در سال ۱۹۲۳ بود که ساختمان مرکزی شرکت را به‌کلی نابود کرد. البته کونیشیروکو به‌سرعت ساختمان را بازسازی کرد و یک ماه بعد، فعالیت‌ها به روند عادی بازگشت.
ارتش ژاپن در سال ۱۹۲۵ قرارداد و دستوری را برای شرکت کونیشیروکو ارسال کرد تا تولید دوربین تاکتیکال نظامی را شروع کند. فرایند طراحی در شرکت شروع و یک سال بعد اولین دوربین تاکتیکال ساخت ژاپن، آماده شد. لنز این دوربین به‌نام Hexar F/4.5 شناخته می‌شد و یک کپی از لنز تولیدی شرکت بریتانیایی Thornton بود.

کونیشیروکو در سال ۱۹۲۵ تولید دوربین‌هایی با برند Pearlette را شروع کرد که تا سال‌ها به‌عنوان نماد این شرکت شناخته می‌شدند. دوربین‌های مذکور با طراحی بدنه‌ی فلزی، مقاومت بالایی داشتند و باوجود طرحی شبیه به محصولات آن زمان کداک، هویت مجزایی برای خود کسب کردند. شرکت برای بازاریابی هرچه بیشتر محصول جدید خود و همچنین گسترش فرهنگ عکاسی، برنامه‌ای به‌نام Pearlette League شروع کرد که به‌نوعی یک باشگاه مخصوص عکاسان بود. باشگاه مذکور، برنامه‌های متعددی همچون برگزاری نمایشگاه و انتشار محتوای مرتبط با عکاسی انجام می‌داد.
از فعالیت‌های مهم دیگر کونیشروکو در دهه‌ی ۱۹۲۰ می‌توان به تولید انواع دوربین جدید و از همه مهم‌تر، عرضه‌ی فیلم عکاسی با برند ساکورا اشاره کرد که اولین فیلم عکاسی تولیدشده در ژاپن بود. تولید پروژکتور سینمایی هم از در آستانه‌ی دهه‌ی ۱۹۳۰ شروع شد که به تولید دوربین فیلم‌برداری در سال ۱۹۳۵ انجامید.

توسعه محصولات و ورود به بازارهای بین‌المللی

شرکت کونیشیروکو در سال ۱۹۳۶ به شرکت سهامی عام تبدیل شد و با نام کونیشیروکو هونتن به فعالیت ادامه داد. در سال ۱۹۳۸ و با شدت گرفتن زمزمه‌های جنگ جهانی دوم، دولت ژاپن محدودیت‌هایی جدی روی تولید دوربین مخصوص مصرف‌کننده اعمال کرد. کونیشیروکو مجبور به تغییر سیاست‌های تولیدی شده و به‌مرور به محصولات نظامی متمایل شد. آن‌ها در سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۰، دو دوربین هوایی حرفه‌ای برای ارتش ژاپن تولید کردند. البته تحقیق و توسعه به قوت خود باقی بود و کونیشیروکو پنج سال پس از عرضه‌ی فیلم عکاسی رنگی کداکروم از کداک، اولین فیلم رنگی ژاپن را نیز به‌نام ساکورا به بازار عرضه کرد.

راکومن سوگیورا هشتم، نوه‌ی بنیان‌گذار شرکت، در سال ۱۹۴۱ به‌عنوان مدیرکل مشغول به کار شد. دو سال بعد، نام شرکت به Konishiroku Photo Industry تغییر نام داد و مرکز تحقیق و توسعه‌ی حرفه‌ای راه‌اندازی شد. قانون جدیدی متمرکز بر صنعت عکاسی ژاپن در سال ۱۹۴۴ تصویب و اجرا شد که ادغام کونیشیروکو را با شرکت Showa Photo Industry به‌عمراه داشت.
در سال ۱۹۴۵، نیروهای آمریکایی حمله‌ی هوایی گسترده‌ای را در ژاپن اجرا کردند که منجر به تخریب کامل کارخانه، انبار و مرکز تحقیقات کونیشیروکو در یودوباشی شد. به‌هرحال با پاین یافتن جنگ جهانی دوم، چالش‌های عملیاتی برند ژاپنی نیز کاهش یافت. آن‌ها به‌مرور فرایند تولید را از تجهیزات نظامی به تجهیزات مخصوص مصرف‌کننده متمایل کردند و تولید انبوه به‌سرعت پس از پایان جنگ، شروع شد.

کونیشیروکو پیش از شروع جنگ جهانی اول، طرح مفهومی دوربین جدیدی را به‌نام Rubikon توسعه داده بود که از فیلم ۳۵ میلی‌متری استفاده می‌کرد. با شروع جنگ، تولید دوربین مخصوص مصرف‌کننده ممکن نبود و مهندسان باید طرح مفهومی خود را برای کاربردهای نظامی تغییر می‌دادند. به‌همین دلیل Rubikon به دوربینی برای ثبت تصاویر اشعه‌ی ایکس تبدیل شد و کارایی پزشکی پیدا کرد. پس از جنگ، کونیشیروکو تصمیم گرفت تا تولید نسخه‌ی مصرف‌کننده‌ی دوربین خود را شروع کند، اما این‌بار نام جدیدی برای آن انتخاب شد.
نام Rubikon شباهت زیادی به رودخانه‌ی روبیکن داشت که یادآور جنگ‌‌های قدیمی و اشغال روم توسط سزار بود. ژاپنی‌ها نمی‌خواستند اولین محصول مهم خود پس از جنگ جهانی دوم را با نامی یادآور جنگ به بازار عرضه کنند. درنتیجه تصمیم گرفتند تا با ترکیب کلمه‌ی دوربین (Camera) و نام شرکت کونیشیروکو، برند جدیدی برای دوربین خود بسازند. درنهایت کونیکا (Konica) به‌عنوان نام محصول جدید انتخاب شد و اولین دوربین ۳۵ میلی‌متری برند ژاپنی در سال ۱۹۴۷ به بازار‌ها راه یافت.
کونیشیروکو تا سال ۱۹۴۷ به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های لنز و شاتر دوربین در ژاپن شناخته می‌شد. به‌علاوه، آن‌ها نیمی از دوربین‌های موجود در بازار ژاپن را تولید می‌کردند. ازطرفی برخی مواد و تجهیزات اولیه برای تولید دوربین و تجهیزات جانبی، با کمبود عرضه مواجه بودند. درنتیجه شرکت‌های فعال در صنعت عکاسی به‌دنبال راهکارهای جدید برای تولید محصول رفتند.

یکی از رخدادهای مهم تاریخی که منجر به افزایش شهرت کونیشیروکو شد، ساخت فیلمی به‌نام The Dream بود که به‌عنوان اولین فیلم رنگی ژاپنی شناخته می‌شود. سازندگان از فیلم‌های ساکورا برای تولید استفاده کرده بودند و فیلم آن‌ها مورد استقبال و تقدیر مؤسسه‌های فیلم‌سازی قرار گرفت. یک سال بعد، بحران اقتصادی در ژاپن قوت گرفت و بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط تعطیل شدند. با افزایش شدید نرخ بیکاری، اقتصاد ژاپن و فعالان صنعتی در آستانه‌ی بحرانی جدید قرار گرفتند. درنهایت، جنگ کره در سال ۱۹۵۰ به‌نوعی باعث نجات کونیشیروکو شد، چون با سفارش‌های عظیم مواد و تجهیزات اپتیکی برای آن‌ها همراه بود.
دهه‌ی ۱۹۵۰ زمان رشد سریع و توسعه‌ی بین‌المللی در کونیشیروکو بود. آن‌ها برای تقویت صادرات به بازار بزرگ ایالات متحده، زیرمجموعه‌ی مستقلی را به‌نام Koniphoto Corporation در فیلادلفیا راه‌اندازی کردند که مسئولیت بازاریابی و توزیع دوربین‌ها و مواد مخصوص عکاسی برند ژاپنی را برعهده داشت. در همان سال، جایزه‌ی معتبر کیفیت تولید آمریکا یعنی Deming Prize به‌خاطر افزایش بازدهی تولید و ارتقاء بهره‌وری در سازمان، به کونیشیروکو اهدا شد که اعتبار آن‌ها را در بازار جدید افزایش داد. زیرمجموعه‌ی آمریکایی در سال ۱۹۶۲ به نیویورک سیتی منتقل شد.

از فعالیت‌های دیگر کونیشیروکو برای توسعه‌ی بین‌المللی می‌توان به راه‌اندازی مرکز اروپای شرکت به‌نام Konica اشاره کرد که در هامبورگ راه‌اندازی شد. در همان زمان، کارخانه‌ی تولیدی در یودوباشی تعطیل و فرایند ساخت کارخانه‌ی مدرن جدید در هاچیوجی شروع شد. کونیشیروکو اولین شرکت ژاپنی بود که موفق به ساخت فیلم اشعه‌ی ایکس شد. آن‌ها ۳۰ سال پس از تولید اولین نمونه‌ی فیلم‌، پردازنده‌ی اشعه‌ی ایکس را در سال ۱۹۶۳ تولید کردند. یک سال بعد، فیلم نگاتیو رنگی با برند ساکورا به بازار معرفی شد که سریع‌ترین فیلم نگاتیو صنعت بود. محصول مهم کونیکا در دهه‌ی ۱۹۶۵، اولین دوربین ۳۵ میلی‌متری SLR با نوردهی خودکار بود که به‌نام Konica Autoreflex به بازار عرضه شد. 

کونیشیروکو در سال ۱۹۶۷ بحران بزرگی را سپری کرد که به‌خاطر تولید فیلم‌های معیوب در شرکت و عدم توانایی در افزایش سهم بازار ایجاد شد. تا آن زمان، مدیران شرکت از میان اعضای خانواده‌ی مالک و بنیان‌گذار انتخاب می‌شدند. در سال ۱۹۶۸ و برای اولین‌بار تیمی جدید از مدیران در کونیشیروکو انتخاب شد تا برند ژاپنی را از بحران نجات دهد. ریوزوکه نیشیمورا، اولین مدیر در ساختار جدید بود که ریاست کل شرکت را برعهده گرفت.
تیم مدیریت جدید کونیشیروکو به‌مرور استفاده از فناوری‌های تازه را در شرکت توسعه دادند و بازارهای جدید و مرتبط با محصولات را شناسایی کردند. روند تحقیق و توسعه شدت گرفت و محصولات کونیشیروکو با کیفیت و مزایای رقابتی بیشتر به بازار عرضه شدند. روند طراحی و توسعه‌ی محصولات جدید، مبتنی بر بازار انجام می‌شد و تیم مدیران، پیش از تصمیم‌گیری برای تولید هر محصول، تحقیقات بازار جامع را در دستور کار قرار می‌دادند. از روندهای جدید دیگر می‌توان به توسعه‌ی آموزش در میان کارمندان و تغییر ساختارهای استخدام و ارزش‌یابی نیروی انسانی اشاره کرد.

رشد سریع و همه‌جانبه

دهه‌ی ۱۹۷۰ را می‌توان دهه‌ی رشد سریع کونیشیروکو دانست که تحت مدیریت جدید، اهداف بلندپروازانه‌ای را در صنعت دنبال می‌کرد. آن‌ها در سال ۱۹۷۱ محصول نوآورانه‌ای به‌نام U-Bix 480 معرفی کردند که به‌عنوان اولین دستگاه کپی فتواستاتیک شرکت شناخته می‌شد. تا سال ۱۹۷۸، دستگاه‌های کپی، ۲۳ درصد از فروش شرکت را به خود اختصاص می‌دادند. تا آن زمان بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده‌ی دوربین در ژاپن، تولید دستگاه‌های کپی کوچک را شروع کرده بودند. تخصص این شرکت‌ها در فناوری‌های اپتیکی و استفاده از شبکه‌های توزیع موجود، به نفوذ هرچه‌ سریع‌تر در بازار، کمک می‌کرد.
جشن ۱۰۰ سالگی شرکت کونیشیروکو در سال ۱۹۷۳ برگزار شد. از آن زمان، نام کونیکا در محصولات بیشتری از این شرکت دیده می‌شد. خصوصا بازارهای آمریکایی و اروپایی، بیش از سایر نقاط جهان میزبان برند کونیکا بودند. در همان سال، توسعه‌ی فعالیت در اروپا با راه‌اندازی مرکز جدید در هامبورگ شدت گرفته و رئیس جدیدی به‌نام هیروشی تومیکا، هدایت کونیشیروکو را در دست گرفت.
اولین دوربین کونیشیروکو در دسته‌ی کامپکت و مجهز به فلاش الکترونیکی، در سال ۱۹۷۵ تولید شد. این دوربین که Konica C35 EF نام داشت، دوران تازه‌ای را در تولید دوربین‌های کامپکت در کونیشیروکو شروع کرد. از محصولات پرطرفدار دیگر برند ژاپنی در آن سال‌ها می‌توان به دستگاه‌های کپی U-Bix اشاره کرد که تا سال ۱۹۷۵ به رکورد فروش ۵۰ هزار دستگاه رسیدند. در همان سال، کونیشیروکو زیرساخت تولید کاغذهای عکاسی خود را به اتحاد جماهیر شوروی صادر کرد.

دوربین مهم بعدی کونیکا، به‌نام C35 AF در سال ۱۹۷۷ و مجهز به سیستم فوکوس خودکار معرفی شد. شرکت هانی‌ول، ابداع‌کننده‌ی سیستم فوکوس خودکار در دوربین‌ها بود. شرکت‌های تولیدکننده‌ی زیادی با آن‌ها وارد مذاکره و تفاهم شده بودند تا از فناوری جدید در محصولات خود استفاده کنند. دراین‌‌میان کونیشیروکو اولین دوربین مجهز به فناوری را به بازار عرضه کرد. دوربین جدید که در کنار محصول دو سال پیش یعنی C35 EF مجهز به فلاش قرار می‌گرفت، تأییدی بر زنده بودن نوآوری در برند ژاپنی شد.
کونیشیروکو در سال ۱۹۷۸ ساختمان مرکزی را به شینجوکو توکیو منتقل کرد. فعالیت‌های بازاریابی و فروش در بریتانیا نیز با راه‌اندازی دفتر جدید قوت گرفتند. در همان سال، یک شرکت آمریکایی از کونیشیروکو و سه شرکت ژاپنی دیگر به اتهام فروش کاغذ عکاسی با قیمتی بسیار پایین‌تر از ژاپن در ایالات متحده، شکایت کرد.
شرکت Konica Corporation در سال ۱۹۷۹ توسط کونیشیروکو در ایالات متحده راه‌اندازی شد تا فعالیت‌های بازاریابی مرتبط با محصولات عکاسی را در بازار مذکور، افزایش دهد. این شرکت، اولین سازمان بین‌المللی با نام کونیکا بود. در همان سال، دوربین جدید و نوآورانه‌ی کونیشیروکو به‌نام Konica FS-1 معرفی شد که لقب اولین دوربین کامپکت SLR مجهز به موتور در صنعت بود. از رخدادهای دیگر سال ۱۹۷۹ می‌توان به انتخاب نوبوهیکو کاوانتو به‌عنوان مدیر کل جدید اشاره کرد.

یکی از فعالیت‌های مهم کونیشیروکو در نفوذ هرچه بیشتر به بازار ایالات متحده، با خرید سهام در شرکت آمریکایی Fotomat در سال ۱۹۷۹ انجام شد. این شرکت، فروشگاه‌های زنجیره‌ای عرضه‌ی محصولات مخصوص عکاسی داشت و در آن زمان با بحرا‌ن‌های اقتصادی متعددی روبه‌رو بود. به‌هرحال هشت درصد از سهام شرکت آمریکایی توسط کونیشیروکو خریداری شد. در عوض، شرکت آمریکایی متعهد شد تا فیلم‌های عکاسی کونیشیروکو را تحت برند خود به فروش برساند و نیاز کاغذ چاپ خود را نیز از شرکت ژاپنی تأمین کند. سهام کونیشیروکو در فتومت در سال ۱۹۸۲ به ۲۰ درصد، در سال ۱۹۸۵ به ۶۲ درصد و در سال ۱۹۸۶ به ۱۰۰ درصد رسید. فتومت دیگر زیرمجموعه‌ای از برند ژاپنی بود.
افزایش شدید قیمت نقره به‌عنوان یکی از مواد اولیه‌ی اساسی در تولید فیلم در سال ۱۹۸۰، شرکت‌های تولیدکننده‌ها در سرتاسر جهان با چالش روبه‌رو کرد. کونیشیروکو نیز مانند دیگران مجبور به افزایش قیمت محصولات خود شد. در آن سال‌ها بحران‌های حقوقی نیز به کونیشیروکو فشار می‌آوردند و شرکت متهم به قیمت‌گذاری ناعادلانه در فیلم‌های اشعه‌ی ایکس بود. به‌هرحال مدیران کونیشیروکو باوجود بحران‌های متعدد، به‌دنبال توسعه‌ی بازار فعالیت نیز بودند و با Ampex Corporation وارد همکاری شدند.

از رخدادهای مهم توسعه‌ای کونیشیروکو در ابتدای دهه‌ی ۱۹۸۰ می‌توان به فروش محصولات پولاروید در بازار ژاپن اشاره کرد. به‌علاوه، آن‌ها در همان زمان زیرمجموعه‌های عملیاتی خود را در استرالیا و کانادا نیز راه‌اندازی کردند. در سال ۱۹۸۳، مگومی آیده به‌عنوان مدیرکل کونیشیروکو مشغول به کار شد. در همان سال دوربین کونیکا AF3 به بازارها راه یافت که از فناوری اختصاصی کونیشیروکو برای فوکوس خودکار با اشعه‌ی مادون قرمز بهره می‌برد. درنتیجه وابستگی برند ژاپنی به شرکت هانی‌ول نیز پایان یافت. در همان سال، اولین دوربین فیلم‌برداری حرفه‌ای شرکت به‌نام Konica Color CV معرفی شد. دوربین مذکور، به‌عنوان کوچک‌ترین و سبک‌ترین دوربین فیلم‌برداری جهان برای کاربرد خانگی شناخته می‌شد.

ورود جدی به بازار تجهیزات اداری

ماشین‌آلات اداری امروز به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین حوزه‌‌های فعالیت کونیکا شناخته می‌‌شوند. شرکت کونیشیروکو در دهه‌ی ۱۹۸۰ فعالیت خود در این بازار را با شدت بیشتری توسعه داد. آن‌ها ۳۰ درصد از سهام شرکت Royal Business Machines را در سال ۱۹۸۴ خریداری کردند. از آن زمان، دستگاه‌های کپی کونیشیروکو با برند Royal عرضه شد. یک سال بعد، دستگاه‌های کپی برند ژاپنی به شرکت Olivetti فروخته می‌شد تا تحت برند Olivetti در بازار اروپا به فروش برسند. درواقع کونیکا در سال‌های بعد برای رقابت و کسب سهم بازار، با محصولات تولیدی خودش رقابت می‌کرد.
شرکت کونیشیروکو در سال ۱۹۸۶ باقی‌مانده‌ی سهام رویال را نیز خریداری کرد و آن را به Konica Business Machines USA تغییر نام داد. آن‌ها همچنین همکاری جدیدی را با IBM شروع کردند تا دستگاه‌های کپی سرعت بالای آن شرکت را تحت برند کونیکا در سرتاسر جهان به فروش برسانند.
کونیشیروکو در بازار کامپیوتر نیز حضوری نوآورانه داشت. آن‌ها موفق به تولید فلاپی دیسک جدید ۵/۲۵ اینچی با فناوری بهبودیافته نسبت به نسخه‌های موجود در بازار شدند که ظرفیت حافظه‌ی ۱۰ مگابایتی داشت. این محصول نوآورانه با همکاری شرکت‌های Omron Tateisi Electronic و Citizen Watch Company طراحی و ساخته می‌شد. از محصولات نوآورانه‌ی دیگر در میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۸۰ می‌توان به دستگاه کپی رنگی کونیکا Color 7 اشاره کرد که کپی کردن عکس‌های رنگی را با بازدهی و کیفیت بالاتر ارائه می‌داد.

توسعه‌ی فعالیت در بازارهای بین‌المللی با سرعت بالایی در کونیشیروکو انجام می‌شد. آن‌ها در سال ۱۹۸۷ یک مرکز تولیدی جدید در آلمان غربی راه‌اندازی کردند که وظیفه‌ی تولید دستگاه‌های کپی را برعهده داشت. مرکز دیگر، در مریلند و در سال ۱۹۹۰ شروع به کار کرد و تولید مواد و تجهیزات مخصوص دستگاه کپی را برعهده داشت. در خلال سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹، دفاتر فروش دستگاه‌های اداری در سرتاسر جهان خریداری شدند که از مهم‌ترین مناطق هدف آن‌ها می‌توان به ایالات متحده، استرالیا، ایتالیا و بلژیک اشاره کرد.
پیش‌گامی ژاپن در فناوری فاکس را می‌توان یکی از نقاط قوتی دانست که به پیشرفت شرکت‌های آن کشور در توسعه‌ی دستگاه‌های کپی نیز منجر شد. کونیکا کمی دیر وارد این صنعت شد و اولین دستگاه‌‌های خود را در سال ۱۹۸۸ به بازار عرضه کرد. حمایت دولت ژاپن از فناوری فاکس، یکی از نکات مهم پیشرفت فناوری در کشور بود. در سال‌های ابتدایی توسعه، دولت اجازه‌ی استفاده از دستگاه‌های مذکور را در کنار خطوط تلفن عادی صادر کرده بود. همچنین وزارت دادگستری ژاپن، اسناد منتقل‌شده به‌وسیله‌ی فاکس را در دسته‌ی اسناد معتبر قرار می‌داد.
کونیشیروکو در سال ۱۹۸۴ مرکز تحقیق و توسعه‌ی جدیدی را در سانی‌ویل کالیفرنیا در آمریکا راه‌اندازی کرد که تحقیق روی محصولات با فناوری پیش‌گام را برعهده داشت. اولین دستگاه مینی‌لب کونیکا به‌نام Nice Print System-1 به بازار معرفی شد. این دستگاه، اولین مینی‌لب بدون نیاز به منبع آب بود که تنها با اتصال به منبع تغذیه‌ی برق کار می‌کرد. توسعه‌ی محصول نوآورانه که در ابعاد کوچک، وظایف چاپ و پردازش تصویر را انجام می‌داد، منجر به شروع دوران تازه‌ای در صنعت چاپ عکاسی و تولید محصولات متعدد جدید توسط شرکت‌های رقیب شد.

باوجود تمامی نوآوری‌ها و فعالیت‌های توسعه‌ای در کونیشیروکو، شرکت در دهه‌ی ۱۹۸۰ با بحران‌‌های مالی متعددی روبه‌رو بود. زیرمجموعه‌ی فتومت دیگر درآمدزایی مناسبی نداشت و دستگاه‌های مینی‌لب نیز برای پیدا کردن موقعیت خود در بازار، نیاز به زمان داشتند. باوجود افزایش فروش ۲۴ درصدی شرکت تا سال ۱۹۸۵، سوددهی آن‌ها با کاهش روبه‌رو بود. ازطرفی افزایش ارزش واحد پولی ژاپن در دهه‌ی ۱۹۸۰، برای شرکت‌های این کشور در بازارهای بین‌المللی نتایج خوبی به‌همراه نداشت.

توسعه تحت نام جدید کونیکا

کونیشیروکو بالاخره در سال ۱۹۸۷ نام خود را به کونیکا تغییر داد. برندی که چند دهه به‌عنوان برند اصلی محصولات شرکت ژاپنی شناخته می‌شد، بالاخره خود به‌عنوان نام رسمی شرکت انتخاب شد. فرایندهای اتحاد برند کونیشیروکو از سال ۱۹۷۳ شروع شده بود. آن‌ها در بازارهای گوناگون با برندهای موفق متعددی شناخته می‌شدند. به‌عنوان مثال بسیاری از مردم حتی در ژاپن هم نمی‌دانستند که فیلم‌های برند ساکورا و دستگاه‌های U-Bix ساخت شرکت کونیشیروکو هستند. درنهایت با متحد کردن نام‌ها و برندهای متعدد، اعتبار بین‌المللی شرکت ژاپنی نیز افزایش یافت.
تغییر نام شرکت به کونیکا، با افزایش فعالیت‌های بازاریابی نیز همراه بود. مدیران شرکت ژاپنی تصمیم داشتند تا نام جدید را بیش‌ازپیش در ذهن مشتریان حک کنند. آن‌ها با حمایت از تیم‌های ورزشی و به پرواز درآروردن بالن‌های تبلیغاتی (از روش‌های مرسوم در دهه‌ی ۱۹۹۰) اقدام‌های مشابه رقابی بزرگ یعنی فوجی و کداک انجام دادند. به‌علاوه، گالری عکس کونیکا نیز در موزه‌ی بریتانیا راه‌اندازی شد. دراین‌میان تنها ۲۰ درصد بازار فیلم در ژاپن در اختیار کونیکا بود و شرکت برای افزایش سهم خود باید فعالیت‌های بازاریابی و فروش داخلی را با شدت بیشتری توسعه می‌داد.

از محصولات نوآورانه‌ی کونیکا در آستانه‌ی دهه‌ی ۱۹۹۰ می‌توان به اولین سیستم فیلم‌برداری با قابلیت ضبط روی فیلم‌های مغناطیسی و پخش آنی در تلویزیون اشاره کرد. به‌علاوه، سریع‌ترین فیلم نگاتیو بازار هم به‌نام Konica SR-V3200 در سال ۱۹۸۷ به بازار عرضه شد که حساسیت نورش، دوبرابر رقبای موجود در بازار بود. در همان سال اعلام شد که کونیکا تصمیم به تولید مواد حساس به نور دارد که در کارخانه‌ای در ایالات متحده تولید آن‌ها را شروع خواهد کرد. کارخانه‌ی تولیدی کونیکا در سال ۱۹۸۹ در کارولینای شمالی شروع به کار کرد.
محصولات مرتبط با صنعت پزشکی، از زمان عرضه‌ی فناوری عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس، جزو حوزه‌های تمرکز کونیکا بودند. آن‌ها در سال ۱۹۸۷ در زیرمجموعه‌ی محصولات پزشکی خود موفق به تولید محصول جدیدی شدند که به‌عنوان سیستم رومیزی آزمایش خون معرفی شد. دستگاه مذکور، توانایی آنالیز خون ۸۰ بیمار را در یک ساعت داشت. از محصولات مهم دیگر در حوزه‌ی پزشکی می‌توان به سیستم پردازش سریع عکس اشعه‌ی ایکس و سیستم دیجیتالی‌سازی عکس‌های رادیوگرافی موسوم به Konica Direct Digitizer اشاره کرد.
کونیکا در سال ۱۹۸۹ دو دوربین جدید به بازار معرفی کرد. دوربین Kanpai مدل اول بود که دارای فناوری فعال‌سازی شاتر با فرمان صوتی بود. این قابلیت که در میهمانی‌ها و عکس‌برداری‌های جمعی کاربرد زیادی داشت، منجر به فروش بالای دوربین جدید کونیکا شد. دوربین دوم، Konica A4 نام داشت که کوچک‌ترین و سبک‌ترین دوربین کامپکت خودکار در بازار بود. این محصول، جایزه‌ی بهترین دوربین کامپکت اروپا را در سال ۱۹۸۹ برای کونیکا به‌همراه داشت. در همان سال، نگاتیو فیلم رنگی SR-G نیز در کونیکا تولید شد که کیفیت و سرعت عکاسی با نگاتیوها را به‌میزان قابل‌توجهی افزایش داد.

با ورود به دهه‌ی ۱۹۹۰، دوربین‌های یک‌بار مصرف محبوبیت زیادی در بین مردم پیدا کردند. این نوع از دوربین‌ها ابتدا در سال ۱۹۸۶ توسط فوجی به بازار عرضه شدند. کونیکا نیز کمی بعد اولین محصولات خود را به بازار عرضه کرد. آن‌ها تا سال ۱۹۹۰ موفق به فروش هفت میلیون دستگاه دوربین یک‌بار مصرف شدند که البته باوجود کسب مقاوم دوم، بسیار کمتر از فروش ۳۰ میلیونی فوجی بود.
کونیکا انواع متعددی از دوربین‌های یک‌بار مصرف را در دهه‌ی ۱۹۹۰ به بازار معرفی کرد. از میان مشهورترین‌ها می‌توان به Torikkiri Mini، Torikkiri Moto Mini Flash Sepia و Konica Isimo اشاره کرد که مجهز به فلاش پاپ‌آپ و فناوری Advanced Photo System نیز بود. فناوری APS استانداردی بود که در کنسرسیومی تحت رهبری کداک و با حضور فوجی و بدون حضور کونیکا توسعه یافت. به‌هرحال کونیکا شرکتی بود که از این فناوری در دوربین‌های یک‌بار مصرف خود نیز استفاده کرد.
دوربین‌های یک‌بار مصرف پس از مدتی که نفوذ مناسبی را در بازر تجربه کردند، ازطرف حامیان محیط زیست تحت انتقادهای شدید قرار گرفتند. منتقدان اعتقاد داشتند این دوربین‌ها در طبیعت خود، محصولاتی مضر برای محیط زیست هستند و قابلیت بازیافت نیز ندارند. درمقابل، شرکت‌های تولیدکننده مانند کونیکا راهکارهای متعددی را برای تسهیل بازیافت دوربین‌‌ها معرفی کردند و همچنین برنامه‌های بازیافت را در مراکز چاپ و پردازش تصویر خود نیز توسعه دادند.

کونیکا در مسیر نوآوری همیشگی، در سال ۱۹۹۴ سیستمی چاپ جدیدی به‌نام ECOJET Nice Print معرفی کرد که به‌عنوان اولین مینی‌لب چاپ عکس مجهز به مواد شیمیایی به شکل قرص بود. سیستم جدید، نیاز به مواد شیمیایی را برای چاپ عکس از بین می‌برد. مواد شیمیایی، چالش‌های متعددی همچون هزینه‌ی بالای تولید، دشواری جابه‌جایی، نیاز به ترکیب در فرایندهای پیچیده و همچنین نیروی کار ماهر داشتند. استفاده از سیستم جدید، آلودگی شیمایی ناشی از فرایندهای چاپ را نیز کاهش می‌داد
دهه‌ی ۱۹۹۰ با انقلاب دیجیتال در صنعت اپتیک نیز همراه بود. کونیکا که از شرکت‌های سنتی و قدیمی بازار محسوب می‌شود، از روند جدید باز نماند و اولین سیستم دیجیتالی مینی‌لب خود را در سال ۱۹۹۸ به‌نام Konica Digital Minilab QD-21 معرفی کرد. از محصولات نوآورانه‌ی دیگر می‌توان به پرینتر رنگی کاملا لیزری به‌نام کونیکا KL-۲۰۱۰ اشاره کرد. سیستم ادارای مدیریت اسناد Konica 7050 نیز در همان دوره معرفی شد که ترکیبی از دستگاه کپی لیزری دیجیتال با سرعت ۵۰ کپی در دقیقه و پرینتر لیزری با سرعت ۵۰ پرینت در دقیقه بود و قابلیت اتصال به کامپیوتر و شبکه را نیز داشت.
کونیکا با معرفی محصولات سریع و باکیفیت در بازار مدیریت اسناد، در دهه‌ی ۱۹۹۰ به پیش‌گام بازار در ایالات متحده تبدیل شد. دستگاه‌های کپی دیجیتال فوق سریع این شرکت، موردپسند مدیران در سازمان‌های کوچک و بزرگ آمریکایی بودند. تولید دستگاه‌های کپی آنالوگ، در سال ۱۹۹۹ به‌طور کامل در کونیکا متوقف شد تا تمرکز طراحی و توسعه روی محصولات دیجیتال معطوف شود.

دوربین‌های تولیدی کونیکا نیز در دهه‌ی ۱۹۹۰ حضوری قوی در بازار داشتند. آن‌ها با بهره‌گیری از سیستم APS دستاوردهای مناسبی را کسب کرده بودند. شرکت در سال ۱۹۹۶ دوربینی به‌نام Konica Super Big Mini MB-S100 معرفی کرد. یک سال بعد، Konica Revio به بازار عرضه شد که کوچک‌ترین و سبک‌ترین دوربین APS در جهان بود. بازار دوربین‌های دیجیتال در آستانه‌ی قرن بیستم درحال شکل‌گیری و رشد اولیه بود. کونیکا با دوربین Q-M100 مجهز به کارت حافظه با قابلیت ذخیره‌ی ۱۰ تا ۵۰ عکس، وارد این بازار شد.
دهه‌ی ۱۹۹۰ تاحدودی با رشد مناسب درآمدی برای کونیکا همراه بود و آن‌ها تنها در سال ۱۹۹۹ و به‌خاطر ضعیف شدن بازارهای داخلی و آسیا، خسارت مالی گزارش کردند. به‌هرحال کونیکا در سال‌های پایانی قرن بیستم به‌دنبال کوچک‌تر کردم فعالیت‌های خود نیز بود و تصمیم داشت تا با تمرکز هرچه بیشتر روی بازارهای موجود، از تنوع بیش‌ازحد جلوگیری کند. به‌همین دلیل تعدادی از مراکز تولیدی شرکت در ایالات متحده و ژاپن، تعطیل شدند.

ادغام با مینولتا و فعالیت‌های اخیر برند کونیکا

کونیکا با ورود به قرن ۲۱ تولید مواد مخصوص تجهیزات فناوری را در مرکز توجه قرار داد. فیلم‌های TAC که از مواد اولیه‌ی حیاتی برای نمایشگرهای LCD هستند، یکی از اهداف جدید تولیدی برند ژاپنی بودند. برند ژاپن با بهره‌مندی از همان فناوری‌های تولید فیلم‌های عکاسی، توانست فرایند تولید فیلم‌های TAC را نیز توسعه دهد. با ورود اولین محصولات در دسته‌ی جدید، تقاضا با افزایش شدید روبه‌رو شد و کونیکا، کارخانه‌ای اختصاصی برای تولید فیلم‌‌های TAC راه‌اندازی کرد.

اولین همکاری کونیکا و مینولتا در سال ۲۰۰۰ رخ داد. دو شرکت ژاپنی در این سال اعلام کردند که در حوزه‌ی فناوری‌های مخصوص کسب‌وکار، با یکدیگر همکاری خواهند کرد. اولین نتیجه‌ی همکاری، راه‌اندازی شرکتی به‌نام Konica Minolta Supplies Manufacturing بود که با هدف تولید یک نوع تونر مخصوص راه‌اندازی شد. سه سال بعد، همکاری دو برند ژاپنی جدی‌تر شده و هولدینگ کونیکا مینولتا شروع به کار کرد. مینولتا هم از فعالان قدیمی صنعت تصویربرداری و اپتیک در ژاپن بود که فعالیت خود را از سال ۱۹۲۸ کرد.
اولین برندی که پس از راه‌اندازی هولدینگ کونیکا مینولتا متولد شد، bizhub نام داشت که مخصوص تجهیزات اداری یا تعریف دقیق‌تر، لوازم جانبی چندکاربردی (MFP) بود. یک سال بعد، افلاک‌نمای اختصاصی شرکت ژاپنی به‌نام Manten راه‌اندازی شد که نشان‌دهنده‌ی عزم راسخ مدیران هولدینگ، بر ادامه‌ی قوی فعالیت‌ها در صنعت اپتیک بود. این افلاک‌نما در سال ۲۰۰۷ به رکورد یک میلیون بازدیدکننده رسید. دستاورد مهم دیگر در سال ۲۰۰۴، معرفی و عرضه‌ی دستگاه جوهرافشان چاپ پارچه Nassenger V بود.

توسعه‌ی بین‌المللی کسب‌وکار پس از تشکیل هولدینگ کونیکا مینولتا هم ادامه داشت. برند ژاپنی با راه‌اندازی شرکت سرمایه‌گذاری و مدیریت تولید در چین، حضور خود را در بازارهای این کشور خصوصا در بخش MFP گسترش داد. علاوه بر شرکت، مرکز تولیدی جدیدی نیز در چین راه‌اندازی شد که تولید پرینتر و دستگاه‌های چندکاره را برعهده گرفت. در آن سال‌ها تولید تجهیزات تصویربرداری پزشکی نیز با قوت ادامه یافت و اولین دستگاه ماموگرافی با ساختار کنتراست فاز در کونیکا مینولتا ساخته شد.
رخداد تاریخی هولدینگ کونیکا مینولتا در دهه‌ی ۲۰۰۰، در سال ۲۰۰۶ و با فروش کل کسب‌وکار دوربین به سونی اتفاق افتاد. کونیکا مینولتا به‌خاطر خسارت‌های متعددی که در این بخش متحمل شده بود، ابتدا تصمیم به همکاری با سونی داشت تا دوربین‌های خود را به‌کمک غول ژاپنی دیگر تولید کند؛ اما سونی با رد کردن پیشنهاد هموطن، تنها به خرید کل کسب‌وکار راضی بود که در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۶، نهایی شد. با این تغییر مسیر، ۳،۷۰۰ نیروی انسانی کونیکا مینولتا تعدیل شدند. در مارس ۲۰۰۷، تمامی فعالیت‌های مرتبط با صنعت دوربین اعم از تولید فیلم نگاتیو نیز متوقف شد.

ا تعطیلی کسب‌وکار برند ژاپنی در دسته‌ی دوربین و تجهیزات مرتبط، فعالیت شرکت روی حوزه‌های دیگر همچون تجهیزات اداری و پزشکی متمرکز شد. AeroDR یکی از اولین دستاوردهای شرکت بود که در سال ۲۰۱۱ و در دسته‌ی تصویربرداری پزشکی معرفی شد. این دستگاه، تصویربرداری اشعه‌ی ایکس را به‌صورت دیجیتال انجام می‌دهد و درنتیجه بسیاری از چالش‌های عکس‌برداری سنتی اشعه‌ی ایکس را کاهش داد. صنعت نمایشگر نیز در سال‌های ابتدایی دهه‌ی ۲۰۱۰ شاهد فعالیت جدی‌تر کونیکا مینولتا بود. اولین پنل OLED جهان با استفاده‌ی صددرصدی از مواز فسفورسنت، توسط کونیکا مینولتا معرفی شد.
از فعالیت‌های اخیر کونیکا مینولتا در حوزه‌های هدف می‌توان به همکاری با پاناسونیک در حوزه‌ی تجهیزات پزشکی التراساند اشاره کرد. حوزه‌‌های فعالیت اصلی کونیکا اکنون تجهیزات اداری، تصویربرداری پزشکی، هنرهای تجسمی، دستگاه‌های اپتیکی و تجهیزات انداره‌گیری اپتیکی هستند. شوئی یامانا، به‌عنوان مدیرکل و مدیرعامل هولدینگ فعالیت می‌کند و آخرین آمارها، درآمد کونیکا موینلوتا را ۱/۰۱۱ تریلیون ین بیان می‌کنند. این شرکت اکنون در سرتاسر جهان بیش از ۴۳ هزار کارمند دارد.