ای‌اس‌پی‌ان (ESPN) نام مخفف شبکه‌ی تلویزیونی Entertainment and Sports Programming Network است که به‌عنوان برند این شبکه شناخته شده و جزو باارزش‌ترین برندهای جهان است. مرکز فعالیت این شبکه در ایالات متحده‌ی آمریکا است و به‌صورت یک پخش‌کننده‌ی پولی مسابقات ورزشی در سرتاسر جهان فعالیت می‌کند. این شبکه به‌صورت شراکتی بین والت دیزنی و هرست کورپوریشن اداره می‌شود که دیزنی، ۸۰ درصد از سهام آن را در اختیار دارد.
تجهیزات اصلی استودیویی ای اس پی ان در بریستول کنتیکت واقع است. البته دفاتر متعددی از این شبکه در میامی، نیویورک سیتی، سیاتل، شارلوت و لوس آنجلس فعالیت می‌کنند. این برند، ۷ شبکه‌ی زیرمجموعه در ایالات متحده دارد و برنامه‌های آن در بیش از ۲۰۰ کشور دنیا نیز پخش می‌شود. به‌علاوه، شبکه‌های محلی ESPN در کشورهایی همچون استرالیا، برزیل، آمریکای لاتین و بریتانیا نیز فعال هستند.
ESPN به‌عنوان مقصد اول طرفدران مسابقات ورزشی در آمریکا شناخته می‌شود. خرید امتیاز پخش مسابقات، خرید برنامه‌های موفق ورزشی، افزایش مداوم مخاطبان و توسعه‌ی هرچه بیشتر در بازار داخل آمریکا،‌ از دلایل موفقیت این برند بوده‌اند. همین موارد باعث شده تا در میان ۵۰ برند برتر سایت فوربز، شبکه‌ی تلویزیونی ESPN تنها بازیگر باشد.

تاریخچه تاسیس

بیل راسموسن یک گزارشگر ورزشی بود که در بهار سال ۱۹۷۸، از تیم محل کارش یعنی تیم هاکی New England Whalers اخراج شد. پس از آن او به‌دنبال روش‌های مختلفی بود تا مسابقات بسکتبال دانشگاه کنتیکت را از طریق اپراتورهای تلویزیون کابلی در آمریکا پخش کند. در آن زمان، فناوری‌های ماهواره‌ی یکی از جدیدترین اختراعات برای انتقال برنامه‌های به اپراتورهای کابلی بودند.
در آن زمان،‌شرکت RCA یک ماهواره‌ی بدون استفاده داشت که برای راسموسن مناسب بود. در واقع، این شرکت تنها از ۶ عدد از ۲۳ ترانسپوندر (فرستنده) خود استفاده می‌کرد و به‌سختی به‌دنبال مشتری جدید بود. این منافع مشترک باعث شد تا راسموسن با آر‌سی‌ای وارد مذاکره شود. در این مذاکرات، پسر راسموسن یعنی اسکات راسموسن و مشاور بیمه‌ای اد ایگان نیز حضور داشتند که در اسناد مختلف به‌عنوان هم‌بنیان‌گذاران ESPN شناخته می‌شوند.
پس از مدتی مذاکره، مشخص شد که هزینه‌ی اجاره‌ی ۲۴ ساعته‌ی فرستنده‌های آر‌سی‌ای کمتر از اجاره‌ی ۵ ساعته‌ی آنها است. در نتیجه،‌ راسموسن برنامه‌ی پخش ۲۴ ساعته را انتخاب کرد. در نهایت، دو طرف به توافق رسیدند و از از جولای سال ۱۹۷۸، برنامه‌های راسموسن روی ماهواره‌ی Satcom I شرکت آر‌سی‌ای شروع به‌ کار کرد. راسموسن نام Entertainment Sports Programming Network یا همان ESPN را از روز اول برای شبکه‌ی خود انتخاب کرد.

سپتامبر سال ۱۹۷۹، برنامه‌های رسمی ای‌اس‌پی‌ان پخش شدند. زمان پخش در روزهای هفته محدود بود و در آخر خفته‌ها، برنامه‌ها به‌صورت ۲۴ ساعته پخش می‌شدند. شرکت در همان ابتدای کار با ۶۲۵ خدمات‌دهنده‌ی تلویزیون‌های کابلی قرارداد امضا کرد و یک میلیون از ۲۰ میلیون مشترک تلویزیون‌های کابلی آمریکا در آن زمان، مشترک ای اس پی ان شدند. اولین رویداد پخش شده از این شبکه نیز، یک مسابقه‌ی سافت‌بال بود.
با شروع فعالیت این شبکه‌ی ورزشی، اسپانسرهای مختلف به‌سمت آن آمدند. اولین مشتری، Anheuser-Busch بود که با ثبت رکوردی جدید در تاریخ تلویزیون آمریکا، ۱.۴ میلیون دلار برای تبلیغات پرداخت کرد. پس از آن، قرارداد با سازمان NCAA آمریکا نیز بسته شد تا مسابقات دانشگاهی از این شبکه پخش شوند. البته طبیعی بود که در سال‌های ابتدایی، برای پر کردن زمان پخش برنامه‌ها، شرکت مجبور به پخش مجدد برخی مسابقات شود.
از سپتامبر سال ۱۹۸۰، برنامه‌های ESPN در تمامی روزهای هفته به‌صورت ۲۴ ساعته پخش شدند و مسابقات هفتگی بوکس نیز به این شبکه راه پیدا کردند.

ورود سرمایه‌گذارها و توسعه‌ی اولیه

اولین سرمایه‌گذار جدی شبک‌ی ESPN، شرکت Getty Oil متعلق به یکی از ثروتمندترین افراد تاریخ یعنی پل گتی بود. این شرکت سرمایه‌ای ۱۰ میلیون دلاری را به شبکه تزریق کرد و تعدادی سهام کنترلی از شبکه را دریافت کرد. شرکت گتی در اولین اقدام خود چت سیمونس، مدیر NBC Sports را استخدام کرد تا فعالیت‌های ای‌اس‌پی‌ان را مدیریت کنند. پس از مدتی، McKinsey & Co به‌عنوان مشاور مدیریتی شبکه قراردادی را با گتی امضا کرد.
مشاور اصلی شرکت مک‌کنزی در شبکه‌ی ای اس پی ان، راجر ورنر بود. او در همان ابتدا پیش‌بینی کرد که برای رشد شبکه و سودده‌ کردن آن، به ۱۲۰ میلیون دلار سرمایه نیاز است. او که به‌عنوان معاون اجرایی در امور مالی و برنامه‌ریزی به استخدام شبکه در آمده بود، یک طرح کسب‌وکار جدید برای آنها ترسیم کرد. تا آن زمان، جریان درآمدی اصلی شبکه از تبلیغات بود.
ورنر پیشنهاد داد که هزینه‌ای از اپراتورهای کابلی دریافت شود که تا پیش از این برنامه‌های شبکه را به‌صورت رایگان دریافت می‌کردند. دریافت هزینه از شرکت‌ها، از ۶ سنت در به‌ازای هر مشترک شروع شده در سال ۱۹۸۵ به ۱۰ سنت رسید. این برنامه در ابتدا خوشایند شرکت‌های طرف قرارداد نبود اما پس از مدتی،‌ دریافت هزینه به‌ازای هر مشترک، به روند عمومی تولیدکننده‌های برنامه‌ی تلویزیون‌های کابلی تبدیل شد.

تا پایان سال ۱۹۸۳، این شبکه به بزرگترین شبکه‌ی کابلی آمریکا تبدیل شده بود و ۲۸.۵ میلیون مشترک داشت. در ژانویّ‌ی سال ۱۹۸۴، شبکه‌ی تلویزیونی مشهور ABC، برای خرید سهام ای‌اس‌پی‌ان وارد مذاکره شده و ۱۵ درصد از سهام آنها را خریداری کرد. خرید سهام کنترلی نیز ۶ ماه بعد توسط این شبکه انجام شد. کنترل ای‌اس‌پی‌ان توس ای‌بی‌سی، شبکه‌ی پخش مسابقات ورزشی را صاحب پایه‌های مالی قابل اعتنا کرد. در واقع این خرید، پایه‌های رشد سریع شبکه را در سال‌های بعد بنا کرد.
ای‌بی‌سی پس از در دست گرفتن کنترل این شبکه، ۸۰ درصد از سهام را به نام خود نگه‌داشت و ۲۰ درص درا به شرکت Nabisco واگذار کرد که بعدا به هرست کورپوریشن فروخته شد.
از دلایل اصلی رشد ESPN در آن سال‌ها، یکی پخش مسابقات ورزشی دانشگاه‌ها بود که بازه‌ی سنتی متنوعی را به‌عنوان مخاطب به این شبکه اضافه کرد. حرکت بعدی، پخش مسابقات قایقرانی کاپ آمریکا بود که به‌خاطر آن، شرکت‌های مختلف تمامی زمان تبلیغات این شبکه را در زمان ۷۰ ساعته‌ی این مسابقات خریداری کردند.
قراردادهای پهش بزرگ بعدی که توسط ای اس پی ان امضا شدند،‌ شامل لیگ‌های بزرگی همچون مسابقات هاکی NHL در سال ۱۹۸۵، مسابقات قوتبال آمریکایی NFL در سال ۱۹۸۷ و مسابقات بیسبال MLB در سال ۱۹۸۹ بودند. در آن سال‌ها ای‌اس‌پی‌ان به بازیگر اصلی اطلاع رسانی ورزشی آمریکایی‌ها تبدیل شده بود. پخش مسابقات کاپ آمریکا یکی از بهترین تصمیمات این شبکه بود و نیویورک تایمز در آن زمان گزارشی مفصل از نقش این برنامه در گردهم‌آوردن آمریکایی‌ها برای تشویق تیم ملی کشورشان، منتشر کرد.

فعالیت‌های بین‌المللی و گسترش برند

ESPN در دهه‌ی ۱۹۸۰ فعالیت‌های بین‌المللی خود را نیز شروع کرد. آنها پخش خارجی برنامه‌های خود را از سال ۱۹۸۳ شروع کردند و در سال ۱۹۸۸، موسسه‌ی ESPN International را برای پخش برنامه در کشورهای دیگر تاسیس کردند. در مارس سال ۱۹۸۹، ESPN Latin America تاسیس شد و پس از آن نیز در سال ۱۹۹۲، ESPN Asia فعالیت خود را شروع کرد.
فعالیت این شبکه‌ی مشهور آمریکایی در اروپا از سال ۱۹۹۳ قوت گرفت. در آن سال آمریکایی‌ها با مشارکت شرکت‌های اروپایی TF1 و Canal Plus، شبه‌ی Eurosport را بازطراحی و احیا کردند.
دهه‌ی ۱۹۹۰، زمان گسترش برند ای‌اس‌پی‌ان بود. این شبکه تحت مدیریت استیو بورنشتاین برنامه‌های جدید توسعه‌ای خود را آغاز کرد که از این میان می‌توان به راه‌اندازی شبکه‌های جدید، گسترش فعالیت‌های جهانی و امضای قرارداد حق پخش لیگ‌های بزرگ اشاره کرد. یکی از این برنامه‌ها، راه‌اندازی شبکه‌ی رادیویی بود که با همکاری شبکه‌ی رادیویی ای‌بی‌سی انجام شد. این شبکه در ابتدای فعالیت، ۱۶ ساعت را از طریق ۲۰۰ ایستگاه رادیویی پخش می‌کرد.
دومین شبکه‌ی کابلی ESPN یعنی ESPN2 در سال ۱۹۹۳ تاسیس شد و فعالیت پخش برنامه‌های خود را از اکتبر آن سال شروع کرد. این شبکه نیز با تمرکز بر برنامه‌های ورزشی و البته مخاطبان جوان‌تر فعالیت می‌کرد. فعالیت‌های این شبکه به پخش مسابقات و برنامه‌های ورزش‌هایی همچون بسکتبال، فوتبال آمریکایی، والیبال، مسابقات موتورسواری، برنامه‌های بدنسازی و تاک‌شو‌های ورزشی اختصاص داشت.

با شروع فعالیت‌های ای‌اس‌پی‌ان ۲، این شبکه در ۹ میلیون خانه پخش می‌شد درحالی‌که مخاطبان ESPN حدود ۷۲ میلیون خانه بودند. برنامه‌های توسعه‌ای برای شبکه‌ی دوم به‌گونه‌ای بود که مخاطبان آن را تا چند سال به ۳۰ میلیون خانه برساند.
توسعه‌ی فعالیت‌های شبکه‌ی ورزشی نیازمند خرید و ادغام شرکت‌های دیگر نیز بود. یکی از این خریدهای بزرگ در سال ۱۹۹۳ و با در اختیار گرفتن بخش ورزشی Ohlmeyer Communications Inc انجام شد. خرید بعدی در سال ۱۹۹۴ انجام شد. ای اس پی ان در این قرارداد ۸۰ درصد از سهام SportsTicker را در داو جونز خریداری کرد. این سرویس اطلاع‌رسانی ورزشی، به‌عنوان منبعی برای شبکه‌ی آنلاین تازه تاسیس ESPNET به شبکه‌ی آمریکایی ملحق شد.
با گسترش فعالیت‌های پخش، شبکه‌ی آمریکایی به فکر راه‌اندازی مسابقات اختصاصی خود شد. این مسابقات با نام Extreme Games در سال ۱۹۹۴ معرفی شدند و اولین مسابقات رسمی در ژوئن تا جولای سال ۱۹۹۵ برگزار شد. شبکه‌های اصلی و دوم ای‌اس‌پی‌ان مجموعا ۶۰ ساعت از این مسابقات را پخش کردند. ورزش‌های این مسابقات شامل اسکیت، دوچرخه‌سواری کوهستان، اسکیت‌بورد، اسکی در آسمان و مسابقات لژسواری بود.
در سال بعد، این مسابقات به X Games تغییر نام داد و ۴۰۰ ورزشکار در آن شرکت کردند. مسابقاتی همچون بانجی‌جامپینگ و حرکت‌‌های نمایشی با دوچرخه نیز در سال‌های بعد به این رقابت‌ها اضافه شدند. نکته‌ی قابل توجه این که پوشش این مسابقات در سال‌هاب بعد از طریق وبسایت EXPN نیز محقق شد. این مسابقات هنوز در شهرها مختلف جهان برگزار می‌شوند.

شبکه‌ی ESPN در زمان اجرای مسابقات اختصاصی خود،‌ یک بازی ویدیویی مخصو پلی استیشن نیز با همین نام منتشر کرد. این بازی، تمام مسابقات ورزشی رقابت‌های اکستریم را داشت و پس از مدتی، نسخه‌ای از آن برای سیستم‌عامل داس نیز عرضه شد. پس از مدتی قرارداد شبکه با شرکت سونی تمام شد و این بازی از آن به‌بعد با نام 1Xtreme عرضه شد.
اولین رقیب جدی ای‌اس‌پی‌ان در صنعت نمایش، در سال‌های پایانی قرن بیستم ظهور کرد. شبکه‌ی Fox Sports در آن سال‌ها در بسیاری از قراردادهاب بزرگ ESPN ورود می‌کرد و حتی برخی از آنها مانند مسابقات All-star را نیز از آنها ربود.

والت دیزنی وارد می‌شود

شرکت ای‌بی‌سی که پیش از این سهام کنترلی ای‌اس‌پی‌ان را خریده بود، خود زیرمجموعه‌ی شرکتی به نام Capital Cities بود که در سال ۱۹۹۵، به‌طور کامل توسط شرکت والت دیزنی خریداری شد. این خرید، ۸۰ درصد از سهام ESPN را در اختیار دیزنی می‌گذاشت. شرکت هرست کورپوریشن نیز پیش از آن مالک ۲۰ درصد از سهام بود و مالکیت خود را حفظ کرد.
دیزنی در اولین اقدام مدیریتی خود تصمیم گرفت تا ای اس پی ان و بخش ورزشی ای‌بی‌سی را ادغام کند. مدیر این بخش چدید نیز استیو بورنشتاین شد. البته بورنشتاین پس از رسیدن به سمت مدیریت این دو بخش اعلام کرد که این دو شبکه باید همیشه ساختار و عملکردی مستقل داشته باشند.
خرید بزرگ بعدی در تاریخ ESPN، شبکه‌ی ورزشی Classic Sports Network یا CSN بود که در سپتامبر سال ۱۹۹۷ محقق شد. این شبکه‌ی مستقل، گزارش‌های کلاسیک مسابقات گذشته‌ی ورزشی را پخش می‌کرد. جزئیات دقیق این خرید اعلام نشد اما خبرها رقمی بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون دلار را به‌عنوان پرداختی دیزنی به این شبکه اعلام کردند.

شبکه‌ی CSN در زمان خریداری شدن ۱۱ میلیون مشترک داشت و پیش‌بینی ۴ میلیون مشترک جدید در آینده‌ی نزدیک برای آنها شده بود. تحلیل‌گرها معتقد بودند این خرید جدید، آرشیو برنامه‌ای و محتوای ای‌اس‌پی‌ان و ای‌بی‌سی را بسیار غنی‌تر از قبل خواهد کرد. به‌هرحال سی‌اس‌ان چهارمین شبکه‌ی ای‌اس‌پی‌ان شد. در آن سال‌ها، تعداد مشترکان شبک‌ی اصلی به ۷۱ میلیون رسیده بود و شبکه‌ی دوم و ESPNews به‌ترتیب ۵۲ و ۵ میلیون مشترک داشتند.
یکی از عوامل موفقیت ای‌اس‌پی‌ان در طول سال‌ها فعالیت،‌ قراردادهای طولانی‌مدت حق پخش تلویزیونی بوده است. دو قرارداد مهم از این نوع، در سال ۱۹۹۸ و با لیگ‌های NFL و NHL امضا شد. قرارداد با لیگ NFL به‌مدت ۸ سال و با مبلغ ۱۸ میلیارد دلار امضا شد که حث پخش در شبکه‌های ESPN و ABC و CSN را شامل می‌شد.
پس از موفقیت‌های پی‌در‌پی در پخش تلویزیونی، مدیران ای‌اس‌پی‌ان به فکر ورود به بازار انتشارات و نشریات چاپی افتادند. آنها در سال ۱۹۹۸ مجله‌ی ESPN: The Magazine را تحت مدیریت جان اسکیپر مدیر Disney Publishing راه‌اندازی کردند. البته پیش از آن نیز این شبکه حضوری مختصر در دنیای چاپ داشت و با نام Total Sports فعالیت می‌کرد. آن مجله به‌صورت نامنظم و تحت مدیریت شرکت هرست منتشر می‌شد.
مجله‌ی چاپی ای اس پی ان در سال اول فعالیت به تیراژ ۴۰۰ هزار نسخه رسید و پس از Sports Illustrated در رتبه‌ی دوم مجلات ورزشی از لحاظ صفحات مخصوص تبلیغات دست یافت. مخاطبان اصلی این مجله، مردان ۲۰ تا ۳۰ ساله بودند.

چالش لیگ بیسبال

فصل ۱۹۹۹ لیگ بیسبال آمریکا برای ESPN با چالش‌‌های بزرگی همراه بود. ریشه‌های این چالش در سال ۱۹۹۸ و پس از جابجایی چند مسابقه‌ی بیسبال در این شبکه ایجاد شدند. شبکه‌ی تلویزیونی در یکی از برنامه‌های پخش خود تصمیم گرفته بود که مسابقات بیسبال را در شبکه‌ی دوم و مسابقات فوتبال را در شبکه‌ی اول خود پخش کند.
طبق قرارداد امضاشده با MLB، شبکه‌ی ای‌اس‌پی‌ان حق داشت در هر فصل تا ۱۰ مسابقه را به‌خاطر علاقه‌مندی طرفدارانش جابجا کند. سوال اصلی این بود که آیا لیگ ورزشی حق داشت پیشنهاد شبکه برای این جابجایی‌ها را رد کند؟ به‌هرحال با شروع فصل ۱۹۹۹، لیک بیسبال اعلام کرد که در پایان فصل، قرارداد ۶ ساله‌ی خود را با ای‌اس‌پی‌ان لغو خواهد کرد. در مقابل، ESPN نیز شکایتی به دادگاه ارائه کرد.
در نهایت این شکایت‌های قانونی با توافق طرفین حل و فصل شدند و ای‌اس‌پی‌ان حق پخش مسابقات را در یک دوره‌ی ۶ ساله‌ی دیگر تا سال ۲۰۰۵ کسب کرد. قیمت این قرارداد جدید، ۸۱۵ میلیون دلار اعلام شد. ای اس پی ان در این قرارداد تعهد کرد که تعداد مسابقات تحت پوشش را از ۹۰ به ۱۰۸ رسانده و پوشش استودیویی مسابقات بیسبال را نیز افزایش دهد. شبکه‌های رادیویی و اینترنتی ای‌اس‌پی‌ان نیز بخشی از این حق پخش بودند و برنامه‌های متنوعی برای لیگ MLB پخش می‌کردند.

شروع قرن ۲۱ و رقابت شدید

گزارش مالی سال ۲۰۰۰ شرکت والت دیزنی، درآمد ای‌اس‌پی‌ان را ۲.۶ میلیارد دلار و سود عملیاتی آن را ۸۲۴ میلیون دلار اعلام کرد. این شبکه، ۲۰ میلیارد دلار برابر با ۲۵ درصد از ارزش بازار دیزنی، ارزش داشت اما تنها ۱۰ درصد از درآمد این غول رسانه‌ای را تامین می‌کرد. در آن سال‌ها این شبکه ۸۲ میلیون مشترک خانگی داشت و اپراتورهای شبکه‌های کابلی به‌ازای هر مشترگ، ۷۰ سنت به ای اس پی ان پرداخت می‌کردند. قیمت این شبکه حدود دو برابر شبکه‌ی CNN و چهاربرابر شبکه‌ی MTV بود. تا سال ۲۰۰۲، میانگین هزینه‌ی هر مشترک برای این شبکه به ۱.۵ دلار رسید که بیش از دو برابر میانگین CNN بود.
با وجود تمام پیشرفت‌ها، رقبایی جدی همچون فاکس، شبکه‌های محلی و وبسایت‌های اینترنتی در برابر ESPN قد علم کرده بودند. در سال‌های ابتدایی قرن ۲۱،‌ همین رقابت‌ها رتبه و امتیاز این شبکه را کاهش داد. در این میان، قرادادهای سنگین حق پخش نیز سود عملیاتی شبکه را تهدید می‌کردند و به‌همین دلیل، ای‌اس‌پی‌ان برخی از قراردادهای بزرگ خود را با شروع قرن ۲۱ تمدید نکرد.
طرح دیگر شبکه برای افزایش درآمد و جذب مخاطب، تولید محتوای اختصاصی بود. این برنامه با فیلم‌های اختصاصی در مورد مربیان ورزشی و برنامه‌های گفتگومحور بیشتر پیگیری شد. از جریان‌های درآمدی دیگر در آن سال‌ها می‌توان به رستوران‌های Zone متعلق به این شبکه و همچنین کانال‌های تعاملی در DirecTV اشاره کرد. به‌علاوه، واحد خدمات وایرلس شبکه نیز در ازای پرداخت حق عضویت، امتیازها و نتایج مسابقات ورزشی را برای گوشی‌های کاربران ارسال می‌کردند. شروع پخش HD این شبکه در مارس سال ۲۰۰۲ رخ داد و اولین برنامه‌ی آن، به مسابقات بیسبال اختصاص یافت.

سال‌های اخیر و وضعیت کنونی برند ESPN

یکی از دلایل اصلی شبکه‌ی ای‌اس‌پی‌ان در این سال‌ها، عقد قرارداد با گزارشگران مشهور ورزش‌های مختلف بوده است. پیتر گامونز، کریس مورتنسن، ال مورگانتی، دیوید آلدریج، مل کایپر جونیور، آندره کرمر، اد وردر و مارک شوارتز از گزارشگران مشهور این شبکه در ورزش‌های مختلف هستند.
شبکه‌ی ESPN در چند شهر بزرگ آمریکا مراکز تولیدی و مدیریتی دارد. یکی از بزرگترین نمونه‌های این مراکز در سال ۲۰۰۹ در لوس‌آنجلس تاسیس شد. این ساختمان پنج طبقه شامل دو استودیوی تلویزیونی و اتاق‌های کنترل دیجیتال و همچنین رستوران Zone بود. البته رستوران در سال ۲۰۱۳ تعطیل شد. البته تعطیلی رستوران‌های زون از سال ۲۰۰۹ توسط دیزنی شروع شده بود و در نهایت،‌ آخرین شعبه‌های این رستوران‌ها در سال ۲۰۱۸ تعطیل شدند.
یکی از اتفاقات مهم ای‌اس‌پی‌ان در سال‌های اخیر، اخراج ۱۰۰ کارمند این شرکت در سال ۲۰۱۷ است. تعدادی از برترین گزارشگران و تحلیل‌گران مسابقه‌های ورزشی نیز در میان این افراد بودند. این اخراج در پی مشکلات شرکت و کاهش مخاطبان آن در سال‌های اخیر بوده است. آنها در مدت چند سال بیش از ۱۰ میلیون نفر از مشترکان خود را از دست داده‌اند.

شبکه‌ی ESPN در فرهنگ عامه‌ی آمریکا جایگاه خاصی دارد. بسیاری از مردم و کمدین‌ها در موقعیت‌های مختلف به شوخی با این شبکه و برنامه‌های آن می‌پردازند. حتی اصطلاحات مختلف نیز از نام این شبکه اقتباس یافته‌اند و ۲۲ کودک نیز به‌نام ESPN در این کشور متولد شده‌اند. تنوع مسابقات و تمرکز کامل این شبکه روی ورزش‌، باعث شده تا مردم، شوخی‌هایی در مورد دروغین بودن مسابقات آنها بسازند.
ESPN در طول تاریخ خود همواره با انتقادهای زیادی نیز روبرو بوده است. یکی از اصلی‌ترین انتقادها به این شبکه و زیرمجموعه‌های عریض و طویلش، تمرکز بیشتر به ورزش مردان بوده است. به‌علاوه، طرفدران فوتبال و هاکی روی یخ نیز همیشه از تمرکز کم ESPN به مسابقات مورد علاقه‌ی آنها شاکی هستند. از انتقادهای دیگر به این شبکه نیز می‌توان به تعصب در گزارشات ورزشی یا پرداختن بیش از حد به برخی ورزش‌ها اشاره کرد.
در حال حاضر علاوه بر شبکه‌ی اصلی و ESPN2، شبکه‌های متعدد دیگر نیز به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از این رسانه‌ی ورزشی فعالیت می‌کنند. ESPN Classic که از دل CSN بیرون آمده است، به پخش آرشیوهای قدیمی ورزشی و برنامه‌های مستند می‌پردازند. شبکه‌ی ESPNews با تمرکز روی خبرهای ورزشی و برای پوشش بهتر نتایج مسابقات فعالیت می‌کند.
شبکه‌های دیگر همچون ESPNU و Longhorn network نیز هرکدام با تمرکز بر جامعه‌ای خاص یا بخشی ویژه از مسابقات ورزشی، زیرمجموعه‌ی ای اس پی ان هستند. علاوه بر این شبکه‌ها، سرویس‌های دیگر همچون وبسایت و اپلیکیشن پخش زنده‌ی WatchESPN نیز به‌عنوان زیرمجموعه‌های این برند شناخته می‌شوند. +ESPN نیز سرویس دیگر این شبکه است که از ابتدای سال ۲۰۱۸ به‌عنوان سرویس استریم این شبکه شروع به کار کرده است.
ای‌اس‌پی‌ان در سال‌های اخیر با کاهش درآمد روبرو شده است اما هنوز به‌عنوان یکی از باارزش‌ترین برندهای جهان در رتبه‌ی ۳۹ وبسایت فوربز قرار داد. این سرویس، ارزش برند ESPN را در آخرین آمار خود ۱۴.۶ میلیارد دلار اعلام کرده است. آخرین آمار، تعداد کارمندان این شبکه را حدود ۸ هزار نفر عنوان می‌کند. جیمز پیاترو در حال حاضر از طرف دیزنی به‌عنوان مدیر رسانه‌ی ESPN مشغول به فعالیت است.